Trabzon Alex'ini kaybetti

Cuma gecesi Seyrantepe’de Aykut Kocaman’ın yaptığının bir benzerini dün akşam 19 Mayıs’ta Şenol Güneş denedi. Kocaman, Galatasaray karşısında ilk yarıda alışık olduğu ofansif anlayışın tersine bir 11’le mücadele etmiş; kayıp 45 dakikadan sonra 46’da yaptığı değişiklikle gol düşüncesine geri dönmüştü. Güneş’in de Gençlerbirliği karşısında ilk yarıda denediği fantezi, kayıp bir 45 dakikaya mâl oldu.
Şenol Hoca’nın rotasyonunda mevzuu, sadece Tayfun’un sağ bek, Serkan’ın sağ açık ya da Burak’ın sol açıkta gösterdikleri performanslardan ibaret değil. Sağ açık Serkan enerjisiyle idare etmiş de olabilir; ama bu noktada kâr/zararı doğru tartmak için terazinin karşı kefesine kaybedilen “bek Serkan performansı”nı da koymanız gerek. Bu sezonun geri kalan bölümünde Serkan, sağ bekten yaptığı çıkışlarla Trabzon’un önemli hücum silahlarından biriydi. Serkan’ı açıkta kullandığınızda (sadece orada gerçek bir hücumcunun oynamasıyla aralarındaki farkı değil) bekteki Serkan’ın ofansif katkısını da yitiriyorsunuz. Aynen Schuster’in Hilbert’i sağ açığa aldıktan sonra “bek Hilbert’in hücum katkısı”nı kaybettiği gibi…
Güneş, yine de şanslıydı. Hem ilk yarıda şaşkın Trabzon karmasına karşı Gençler ikiyi bulamadı, hem de Zumdick devre arasında yaptığı geri vites (ama bir değil, iki değil, 3 vites geri) hamlesiyle rakibinin üstüne gelmesine yeterince imkân tanıdı. Bunca yetenekli oyuncusu olan Trabzon’a bu kadar uzun zaman üstünüze gelme fırsatı tanırsanız, onlar da Manisa’da ve İnönü’de yaptıkları gibi galibiyeti bulacaklardır.

Tabii Trabzon bu maçı hakkıyla kazandı, ama kalan 8 haftadaki şampiyonluk yarışında en önemli handikabının kalede olacağını söylemek herhalde kehanet sayılmaz. Şenol Güneş geçtiğimiz hafta öyle kritik bir adamını kaybetti ki, Aykut Kocaman belki Alex’i yitirse onun kadar üzülmeyecektir (Fenerbahçe’nin her şeye rağmen Semih de Souza’sı var, ama Trabzon’un bir Onur’u daha yok). Güneş muhtemelen bundan sonraki maçlarda rakiplere uzaktan daha az şut vurdurmak için çareler arayacak gibi…