Dün Galatasaray şu 11’le çıktı sahaya sanki: Fernando Terim, Martin Terim, Terim Pereira Roque, Serdar Terim, Jason Terim, Terim Francisco Reges, Badou Terim, Younes Terim, Sofiane Terim, Garry Terim ve Bafetimbi Terim…

Onun milli takımdaki son dönemi ne kadar başarısız olursa olsun, prim krizi veya Alaçatı baskını, ne kadar talihsiz olaya imza atarsa atsın; Fatih Hoca’nın Galatasaray kulübesinde öyle bir aurası var ki, dün bütün takıma da, bütün stada da geçmişti o hava. Ve sanırım Türkiye’de bir kulübün havasını bu kadar kısa sürede değiştirebilecek başka bir isim yok. Bu aura ona ait… Ona özgü…

Terim’in Göztepe karşısındaki 11 seçimindeyse olağanüstü bir sır yoktu, muhtemelen Tudor da başta olsa bu 11’le çıkacaktı. Ancak diziliş konusundaki tercih önemli: Tudor ısrarla takımını 3-4-2-1 ve 4-3-2-1’e zorlamış, özellikle Belhanda ve Feghouli birçok maçta alanlarını netleştirmekte zorlanmışlardı. Fatih Hoca, maça 4-1-4-1’le başladı, Belhanda-Ndiaye merkezde, Feghouli sağ açık… İkinci devrede klasik 4-2-3-1’e döndü, Belhanda on numara rolüne büründü. Numaralardan daha önemli olansa şu: Her oyuncu alışık olduğu bölgede oynadı. Gri alan yoktu, bölgeler netti. Bu da özellikle orta saha oyuncularını rahatlatmış gözüktü.

Tabii ki dünkü sonucu sadece Terim aurası ve herkesin alanlarının netleşmesi üstünden okumak yetersiz olur. Şu detayları da pas geçmemek gerek:

1) Göztepe hep oynamak isteyen, hep arayan, kovalayan takım. Topa sahip olduklarında 30 puanı topladılar. Ama topa rakipleri sahip olduğunda sıradanlaşıyorlar. Beşiktaş’a da, Galatasaray’a da kolay boyun eğmelerinin nedeni bu.

2) Terim, 2012 ve 2013 şampiyonluklarında sahada bir vikinge sahipti: Johan Elmander’e… Elmander iki sezon hem orta saha, hem forvet gibi katkı verip adeta Galatasaray’ı 4-5-2 oynatmıştı. Şimdi bir başka deneyimli adam, Bafetimbi Gomis vermeye çalışıyor o katkıyı. Ve hiç fena değil doğrusu. Galatasaray’ın günlük performansları Gomis’e fena halde bağımlı. O iyi olunca takımı iyi. O kötü olunca onun yerini dolduramıyorlar.

3) Herhalde buna da Terim etkisi demek gerek: İlk 45 dakikada Göztepe 4 faul yaparken, Galatasaray’ın faul sayısı tam 12 idi! Sarı-kırmızılılar kaybettikleri toplarda önde baskı tavrını biraz abarttılar, başka bir hakemle ilk yarıyı birkaç fazla kartla bitirebilirlerdi. Ama kesin olan şu ki, sarı-kırmızılılar Terim döneminde çok daha coşkulu, çok daha sertler. Bu da özellikle içeride zor maç kaybedecekleri izlenimi doğurdu bende.