Terim sürpriz yapıyor, bizimkiler şaşırıyor!

12’nci dakikaydı. Soldan süratle bindiren Emre Mor, Saevarsson’u hızıyla alt etti, çizgiye inip harika bir top çevirdi. Cenk Tosun maalesef yetişemedi… Yetişemezdi de. Topa yaklaşık 60 metre uzak kaldı. Çünkü kulübede oturuyordu yetenekli santrafor.

Ukrayna karşısına 4-4-2 ile çıkmıştık. Yediğimiz ikinci gol öncesi stoper Ordets oyun kurarken Enes ekrana bile girmeyecek kadar uzaktı ona. Rakip kalecinin etrafında dolaşıyordu galiba. Terim ilk devrede 4-4-2 ile şaşırtmak istemişti Ukraynalıları. Şaşıran biz olduk.
İzlanda karşısına da 4-6-0 ile çıktık. Belli ki kenar adamlarımızın hızına güveniyorduk ama onların hızla getirdikleri topları içeriye kim dürtecekti, onu anlayamadık doğrusu. Volkan+Emre+Yasin’in bu sezon takımlarında attıkları toplam gol sayısı 2. Yani aralarında Arda gibi, Kuyt gibi gol düşünen bir oyuncu da yok. Cenk oyuna girene kadarki bir saati çöpe attık böylece.

İlk bir saati çöpe atarken skoru 0-0’da tutabilsek onu da bir kayıp olarak değerlendirmeyeceğiz ama tek problemimiz gol atmak değildi ki sahada: Çıkarken sürekli top kaptırıyoruz. İzlanda gibi yetenekleri kısıtlı bir takım bile presle yıldırıyor savunmamızı.

Duran toplar bir başka büyük sıkıntı zaten… Bir önceki maça göre üç uzun eksilmişiz: Cenk(183cm), Enes(185cm) ve Hakan(184cm)… Yerlerine eklenenlerden ikisi Yasin(178) ve Volkan(175)… Uzun İzlanda’ya karşı kısa takımımızla alan savunması yapmaya çalışıyoruz ki bu konuda da tam bir felaketiz! İzlandalılar her kornerde, her taçta geriden koşarak gelip yükseğe sıçrıyorlar zira golleri alanlar değil adamlar atıyor! Hemen her topa da vuruyorlar zaten.

Bu maçın da özeti diğerleriyle aynı: Terim her maça rakibi şaşırtmak için kurgulanmış sürpriz 11’lerle çıkıyor. Ben henüz rakiplerin şaşırdığını hiç görmedim, hep şaşıran bizim oyuncular oluyor galiba! Sürprize en çok bizimkiler aldanıyor. Ve Terim birilerini şaşırtayım derken, bitiyor bu hikaye. Biz bitti demeden bitiyor sanki yavaş yavaş.

**

Problem neyse söyleyin artık

Hırvatistan ve İzlanda 7, Ukrayna 5, Türkiye 2 puanda. Üstelik bu kez üçüncüler gitmiyor turnuvaya. Bütün ikinciler bile play-off oynayamıyor. Ve 3 maç gününün sonunda tablo feci.

Terim, olası bir başarısızlığın bedelini ödemeye hazır olduğunu söylemişti bir ay önce. Ne olabilir ki, en fazla istifa eder, kişisel bedelini öder. Peki bir futbolcu neslinin hiç Dünya Kupası göremeden mesleğe veda etmesinin bedeli ne olacak? Bir milletin Dünya Kupası görememesinin bedelini kim ödeyecek sahi? Kişisel meseleleri büyütüp en büyük spor organizasyonunun dışında kalmanın gerekçesi ne olabilir ki? Üstelik ortaya net bir sebep konmamış hâlâ. Terim, “siz biliyorsunuz” diyor. Burak, “siz biliyorsunuz” diyor. Peki siz nerden biliyorsunuz bizim bildiğimizi? Siz mi sızdırdınız? Ya da sızdırıldığına şahit mi oldunuz?

Artık bu problem neyse açıklanmalı bence. Ülke futbolu yeterince zarar gördü bu işten. Daha fazla zarara tahammülümüz yok artık.