Şu duran top meselesi

Belçika’dan sonra Azerbaycan’dan da duran top golü yedik. Haliyle kronikleşen bu arızamızın nedenlerini ve çözümünü arıyoruz. Bence sorun tamamen bireysel sorumluluk anlayışıyla ilgili, sistemle değil…
Futbolu icat eden adamlar, duran topta bir oyuncunun 3N1K prensibine göre hareket etmesi gerektiğini söylüyorlar:
– Hazırlıklı ol (Tam olarak görevinin NE olduğunu bil) 
– Organize ol (Tam olarak NEREDE pozisyon alman gerektiğini bil)
– Farkında ol (Tam olarak KİMlerin nerede olacağını bil)
– Aktif ol (Tam olarak ne zaman ve NASIL hareket etmen gerektiğini bil)
Adam adama savunmada bu 4 prensibi uygulamak tamamen bireysel bir mesele… Alan savunmasındaysa yukarıdaki prensipleri uygulamak biraz daha zorlaşıyor. Çünkü kendi savunman açısından tam olarak kimlerin nerede olacağını bilmek, senin görevin kadar arkadaşlarının görevine de hakim olmak aylar sürebilecek bir çalışma istiyor. Dolayısıyla alan savunmasını başarıyla uygulamak için yıllarca bir arada oynayan bir defansa ve uzun süreli çalışan bir hocaya ihtiyaç var. Dünyada çok az takımın alan savunmasını başarıyla uygulayabiliyor olmasının nedeni de bu…
Uzun süreli birlikte olmayan kulüplerde/ulusal takımlarda alan savunması uygulamanın dezavantajlarıysa şunlar:
1) Sekiz oyuncunun alanı doğru paylaşması kolay bir iş değil, çok fazla kesişim bölgesi var ve özellikle kornerlerde toplar sıkça kavisli bir şekilde bu kesişim bölgelerine düşüyor.
2) Alan savunmasında defansçıların ikinci topları alması çok zorlaşıyor (çünkü herkes kendi bölgesine konsantre oluyor), oysa adam adama savunmada bu fırsat daha fazla…
3) Yine bu formülün en mühim dezavantajlarından biri de geriden koşarak gelen hücumcunun, duran/bölgesini kollayan savunmacıya göre momentumunun daha fazla olması ve genelde daha yükseğe daha kuvvetli sıçrayabilmesi (Bkz. Puyol’un Dünya Kupası’nda Almanya’ya attığı kafa golü)
Galiba bizim esas yapmamız gereken sorumluluğumuzu bilmek ve bunu yerine getirmek için maksimum konsantrasyona sahip olmak…