Sow de Souza

Çalımbay Eskişehir’i çalıştırırken de hemen hemen bu görüntüyü veriyordu: Kendi tipinde (çalışkan, yürekli ama yeteneği kısıtlı) çok fazla oyuncu tercih etmiyor, orta sahayı mümkün olduğunca beceriklilerden kurmaya çalışıyordu. Orada da kolay gol atan bir takım yapmıştı ama (Diego da onun döneminde sağlıklı olarak ekibe katılamayınca) savunma sorununu hiç çözememişti.

Sivas’ta da Kıvanç-Kadir orta sahası, ligin en fazla dikine deneyen, rakip sahada en fazla ayak izi bırakan ikililerinden biri… Durum böyle olunca ilerideki dörtlüyü çok kolay altılıyorlar; ama gerideki dörtlüyü altılama konusunda sıkıntı yaşıyorlar. Dün de Kadıköy’de Fenerbahçe’ye iki gol atacak/sayısız da pozisyon yakalayacak üretimi yapmalarının nedeni bu. Fenerbahçe’den 4 gol yemelerinin de sebebi aynı…

Fenerbahçe’yse sezon içi kopukluklarını artık maç içinde de yaşayan bir görüntü içinde. Dün ilk yarının son yarım saatinde başka, ikinci devrenin ortalarında sahada başka bir takım var gibi. Üstelik Topuz-Gökhan-Bekir’den kurulu sağ savunma feci bir acizlik içindeydi. Gökhan zaten sakatlıktan kurtulamama durumunu artık kronikleştirdi, bir de onu çok kötü olduğu bir günde tamamlayan adam maç oynama alışkanlığı eksik Bekir olunca sağ savunma çöktü. Sivas’ın birinci golünde bu arıza açıkça gözüktü, ikinci golde de geriden gelen Kadir’in de Rajnoch’un da savunmasızlığı defans bloğundaki uyumsuzluğun bir diğer ispatıydı.

Fenerbahçe’ye kazandıran unsursa ön taraftaki uyum oldu. Emre ve Alex günlerinde olunca, Sow da geldiğinden beri ilk kez kalitesinden pasajlar sununca üretmede de değerlendirmede de sıkıntı yaşamadı Fenerbahçe… Senegalli santrfor, zaman zaman Sow de Souza gibiydi; onun Alex’leştiği anların birini de Sowlaşan Alex bitirdi zaten. Fenerbahçe’nin santrfor ikilisinin bu uyumu sürerse, Alex’in de Sow’un da skor üretiminin artacağı kesin.