Sneijder’ın yılı

Türk Telekom Arena, Atatürk Olimpiyat Stadı ve Nou Camp’taki üç maçı aynı anda izlemeye çalıştım dün akşam. Soma’da yaşananlar, aslında daha ziyade facianın sonrasında yaşananlar sinirlerimizi çok bozmuş olmalı ki 20’de Arda oyundan çıkarken benim de gözlerimin dolduğunu fark ettim. Eninde sonunda bir oyun bu sonuçta, biliyorum. Bir hafta boyunca yaşananlardan sonra yeryüzünde kendimi çok daha küçük, mesleğimizi çok daha değersiz hissettim zaten ama birçoğunuz gibi biz de işimizi en iyi biçimde yapmaya çalışıyoruz işte.

Sahadaki genç adamlar da işlerini en iyi şekilde yapmaya çalıştılar dün akşam. Mesela Semih, bence sağ beke kaydırılması doğru bir karar olmayan, adeta stoper olmak için yaratılmış genç adam, harikaydı yine çizgide. Chedjou, kendisi gibi birçok eksiği olan ama bu eksiklerini aklıyla kapamayı çok iyi beceren yeni partneri Hakan’la çok iyi bitirdi sezonu. Erciyes’in rakip kaleye nerdeyse hiç gelemediği, ilk serseri şutunu 53’te attığı bir maçta tabii ki stoper performansı ölçmek zor. Ama Kamerunlu oyuncu, son dönemde artık kendini bulmuş gibi. Umut Bulut da her zamanki gibi çok sorumlu. Sadece bir gol atmadı, iki de kritik atak keserek sorumluluk dersi verdi yine tecrübeli oyuncu. Sezonun en iyisi Sneijder’sa, finali de muazzam yaptı Arena’da. Sahanın her yerindeydi. Her pozisyondaydı on numara… Brezilya’ya da “ben geliyorum” dedi adeta.

Bir tarafta Hikmet Karaman’ın, diğer tarafta Mehmet Özdilek’in takımları onurlu mücadeleler verdiler dün gece. Bence dünyada 2013-2014 sezonunun oyuncusu olan Courtois, Nou Camp’ta bir kahramanlık öyküsü daha yazarken; meslektaşı Gökhan Değirmenci de iyi sezonunu Arena’da da iyi oyunla bitirdi. Doğrusu Karaman’ın gelmesiyle birlikte çok az dakika alan, Edinho’nun performansından gözleri kamaşan Vleminckx’ten daha istekli bir futbol beklerdim. Ama herşeye rağmen 28 yaşındaki Belçikalı’nın ben hâlâ Beşiktaş’la Trabzonspor da dahil hemen hemen bütün Süper Lig takımlarında iyi iş çıkaracağını düşünüyorum.