Sezon açılışı

Geçen yılın verimlilik şampiyonu Mersin, yaz döneminde hem hocası Çalımbay’ı, hem kaptanı Servet’i, hem de ruhani lideri Sinan’ı yitirince sezonu 14 Ağustos’ta açamamıştı adeta. İki tecrübeli oyuncunun imzası ve milli maç arasının katkısıyla bu hafta sezona başlamışlar. Dün Arena’da geçen yıl Çalımbay’ın bıraktığı yerden devam eden bir görüntü sergilediler: Yine fiziksel olarak çok güçlülerdi. Yine pres yaptılar, bölüm bölüm başarılı da oldular, Galatasaray’ı çıkartmadılar. Yine çalışkan orta üçlü Khalili-Sadiku-Murat’ın kazandığı toplarla etkili çıktılar. Çalımbay’ın geçen sezon ne kadar iyi bir deplasman takımı kurduğunu ve bu sene bu havayı sürdürebileceklerini net biçimde gösterdiler İstanbul’da. Bence birkaç detayla galibiyeti kaçırdılar: Birincisi, Murat Ceylan’ın rakibi sıkıştırdığı anlarda yaptığı erken ve lüzumsuz fauller, hücum sayılarını neredeyse yarıya indirdi. İkincisi de Nakoulma’nın pozisyonunun bir türlü değişmemesiydi: Eğer Burkina Fasolu hızlı forvet, 70’te Pedriel çıkana kadar sola sıkışmasa, sağa daha fazla gitse, geçen yıl Telles’i dağıttığı gibi Olcan’ı da çok zor durumlara düşürebilirdi.

Dün gece bir başka sezon açılışı yapan taraf da Galatasaray’dı aslında: Semih aylar sonra 11’de. Sol bekte artık Telles yok. Son 4 yılda kazanılan 3 şampiyonluğun kalbi Melo’suz da ilk gündü bu. İlk yarım saatte geriden çıkarken karşılaştıkları pres şaşkınlığa neden olduysa da, 20’lik Rodriguez her geçen dakika büyüdü. Cuma gecesi Hamburg önünde Gladbach’ı izleyebildiniz mi bilmiyorum. Geriden çıkamadıkça, prese yanıt veremedikçe dağıldılar. Galatasaray’ı kısmen toparlayansa mesafe kat edebilen genç adam Rodriguez oldu. Ama Rodriguez, rakibin korner dönüşlerinde de geride kalan adam olduğu için, Nakoulma’nın sprintlerine cevap vermesi gerektiği için yıprandı sonlara doğru.

Her iki tarafa da gelip giden maçın Galatasaray adına kopmamasına neden olan unsursa Hamzaoğlu’nun değişikliklerde çok geç kalmasıydı. Sinan Gümüş’ün 7-8 dakikalık etkisi ortada. Tükenen Yasin ve gol dışında yok olan Podolski’nin dakikalarından pekala daha fazla koparabilirlerdi Emre ve Sinan… Sinan’ın kısa süreli kıvılcımı yetmedi Galatasaray’a.