Ömer'in adaleti

Bursa’da birbirine yakın kuvvette, ama birinin bu düzeyde müsabaka tecrübesi diğerinden çok fazla olan iki ekibin maçını izledik. Anderlecht, iki yıl önceki Sivas eşleşmesinden bugüne savunmada güç kaybetmiş; dörtlü defansının üçü (Samuel, Safari, Odoi) zaten bu yıl takıma katılmış. Eğer bu savunma grubunu “kusursuz ön stoper” Biglia toparlamasa dün sahadan, hatta bir hafta içinde bu eşleşmeden mutlu çıkan taraf belki de Bursaspor olurdu.
Ama Biglia harika oynayınca, onun karşısındaki Insua fiziksel (+Kirita beceri açısından) yetersiz, N’Diaye de arzulu ama dağınık olunca maçı orta saha üstünlüğünü her daim elde tutan Anderlecht kazandı.

Suarez çok etkili oynadı, yeni transfer Jovanoviç Anderlecht’te ilk golünü attı ama sahadaki 20 küsür adamdan sadece birinin aklından ömür boyu çıkmayacak bu maç muhtemelen… Bursaspor’un kazandığı haksız penaltı pozisyonuna çok yakın olan, topun Biglia’nın değil Teteh’nin eline çarptığını büyük bir ihtimalle gören Ömer Erdoğan’dan bahsediyorum. Zaten aynı pozisyonu onun gibi çok yakından gören Kanu da Ömer’e adeta yalvaran gözlerle “Görmedin mi, Teteh’nin eline değdiğini görmedin mi?” derken, Bursaspor’un temiz kalpli kaptanının yüzünden her şey okunuyordu.
Ömer’in mahcup yüzünden anlaşılıyor ki, bu adam kolay kolay yalan söyleyebilecek, rakibi aldatabilecek bir insan değil… Büyük bir ihtimalle bu yüzden de maç boyunca bu itiraf edemediği pozisyonun etkisinde kaldı. Nihayetinde de büyük bir hata yaptı, gereksiz bir faulle rakibin beraberliği sağladığı penaltıya sebebiyet verdi.
Ve kaderin garip bir cilvesi; ikinci penaltıyı yapan (ilk penaltının haksız olduğunu itiraf edemeyen) Ömer, ikinci penaltıyı yaptıran da (rakip meslektaşına ilk penaltıyı itiraf etmesi için yalvaran) Kanu idi!
Şimdi insan düşünmeden edemiyor: Eğer Ömer ilk penaltının haksız olduğunu itiraf edip hakeme bu kararı iptal ettirse, ikinci penaltıya sebebiyet verir miydi? Bu sorunun cevabını bilmek imkânsız. Ama şunu biliyoruz: Adalet herkese lazım. Kara kaşlı kara gözlü Kanu’ya da… Beyaz tenli sarı saçlı Ömer’e de…