Martta bambaşka bir milli takım

Dün Sivas’ta “Futbolu neden seviyoruz” sorusuna yanıt olacak güzellikte bir maç oynandı doğrusu.

Evet belki maç skor açısından çok renkli değildi, belki çok fazla net pozisyon da yoktu. Ama iki takımın da istekli oyunu, bir yandan gol arzuları, bir yandan da şema sadakatleri takdire değerdi.

İki hocaya ve 22 futbolcuya bu harika 90 dakika için teşekkür etmemiz gerekir gerçekten. Hakan Keleş’in Sivasspor’u alan parselleme konusunda ligin en iyilerinden biri olma yolunda. Top Trabzonspor’dayken alanı öyle iyi paylaştılar, şemalarını öyle iyi korudular ki, kalabalık bordo mavi yetenek grubunu uzunca bir süre çaresiz bıraktılar. 2 puan kaybına rağmen bir başka takdiri de bence Ünal Karaman hak ediyor.

Zirve yarışı yapan bir takımın Yusuf-Abdülkadir Ömür göbeğiyle devam etmesi, olağanüstü cesur bir hareket. Dün Abdülkadir Ömür biraz sorumluluk duygusundan uzak hareket edince, onunla Abdülkadir Parmak’ın yerini değiştirmesi de bir başka doğru hamleydi. Esasen bir on numara oyuncusu olan Parmak, altı numara rolüne geçtikten sonra sahanın en iyilerindendi, güzel futbolunu harika bir golle de süsledi. Dünkü güzel maçın bir başka önemli detayı da, tam 11 yerliyi bir arada izlememizdi.

Mart’taki milli maç arası için gerçekten heyecanlıyım; bir tarafta Bayern’e karşı ilk 11 oynayan Ozan, diğer tarafta ikinci yarıya muhteşem başlayan Dorukhan çok heyecan veriyorlar. Bursa’da Muhammet, Trabzon’da Uğurcan her geçen gün büyüyorlar. Hüseyin Türkmen, Güven Yalçın, Emre Kılınç derken, birçok yerlinin çıkışta olduğu bir kış yaşıyoruz. Umarım Lucescu şu dönemde ligi çok iyi izliyordur, zira ben uzun zamandır Türk futbolunun bu kadar iyi genci bir arada çıkardığını hatırlamıyorum.

MAÇIN ADAMI: HÜSEYİN