Kazım Kazım ve Ricardinho Ricardinho

Fenerbahçe, ligin kader maçlarından biri için İnönü’ye gidecekti ve takımın önemli parçalarından Deivid cezalı idi. Brezilyalı futbolcu, yükselen grafiği ile takımın kilit oyuncularından biri haline gelmişti ve herkes, Zico’nun onun boşluğunu nasıl dolduracağı üzerine fikir yürütüyordu.
Kamuoyunun bir kısmı, ofansif becerilere sahip Gökhan’ın orta sahada, Önder’in bekte oynaması gerektiğini söylüyor; başka bir bölüm de Aurelio’nun sağda, Selçuk-Maldonado’nun göbekte görev yapmasını salık veriyordu. Zico’nun sezon başından beri Alex’in veya sol açığın alternatifi olarak düşündüğü Ali Bilgin’in sağda oynaması gerektiğini iddia edenler de vardı hatta.
Zico’nun bu kritik maçtaki bu kritik tercihi ise pek kimselerin ilk on bire yakıştıramadığı Kazım oldu. Belki Önder’i, Marco’yu veya A.Bilgin’i önerenler haklıydı, belki gerçekten de riskliydi Kazım tercihi… Zira şampiyonluk yolundaki rakibinizin sahasına gidiyordunuz ve defansif özellikleri eksik olan bir oyuncuyla maçı kaybedebilirdiniz. Ama Zico, Kazım’ı kaybetmektense, maçı kaybetmeyi yeğledi belki de. Çünkü Kazım’ı şu anda bu oyuna, ve belki de hayata bağlayan şey, Deivid’in eksik olduğu gün oynayacağı umudu idi. O mevkiinin yedeği oydu.Ve Deivid cezalı olduğunda da ilk 11’e giremeyecekse, hiçbir zaman giremeyeceğini düşünecekti belki de… Ve esasında Kazım’ın, Chelsea’ye attığı gol, Aurelio’nun harika ara pasında değil, İnönü’de, Zico ona formayı verdiği anda başladı.

Bu maçtan bir hafta önce, bu kez Olimpiyat Stadı’nda, bir başka önemli müsabakaya çıktı Beşiktaş… Rakip, formda Belediyespor’du ve Beşiktaş’ta orta sahanın ortasında oynayan birinci adam; Cisse sakattı. Esasında Cisse 3 haftadır yoktu, ama Ertuğrul Sağlam, o mevkiinin (Cisse veya Delgado’nun) alternatifi olan Ricardinho yerine İbrahim Toraman’ı tercih etmişti. Olimpiyat Stadı’ndaki Belediye maçı öncesi ise durum vahimleşmişti, Cisse halen sakattı ve Toraman da kırmızı kart cezalısı olduğu için oynayamayacaktı.
Muhtemelen Rico, bir önceki hafta Toraman’ın kırmızı kart gördüğü andan itibaren umutlanmıştı ilk on bir için… Ama yanıldı yine… Sağlam, bu sefer de esas yeri sağ kanat olan Serdar Özkan’ı çekti o bölgeye… Anlaşılan Ricardinho’nun bir maça ilk on birde başlayabilmesi için sadece kendi mevkiindeki esas adamların değil, devşirme ihtimali olan oyuncuların da eksik olması gerekiyordu. Kaç oyuncunun o bölge için devşirilebileceği de muammaydı tabii…

Dünyanın en başarılı milli takımının, 2 Dünya Kupası kadrosuna, 2 ayrı hoca tarafından dahil edilmiş bir “seçilmiş yıldız”dan bahsettiğimizi unutun. O güne kadar dünya beyefendisi olduğunu düşündüğümüz bir vatandaşından, sebebinin ne olduğunu anlamadığımız bir şekilde yediği yumruğu da… Almadığı bir parayı aldığını beyan eden bir kağıda imza zorlamasını da katmayın hatta hesaba…
Sadece şunu düşünün: “Acaba bir yedek oyuncuyu takımına, futbola ve hatta hayata bağlayan şey nedir?”.
O gün orta sahanın ortasında S.Özkan oynadığı andan itibaren, Rico o mevkiinin 23’üncü adamı durumuna düştüğünü hissetti. Formasını kaybetmesi değildi mesele. Umudunu kaybetmişti genç adam…
Çarşamba gününden beri Kazım’ı dünya futbol arenasında “Kazım Kazım” yapan nasıl bir küçük tercih ise, Ricardinho’yu “Ricardinho Ricardinho” olmaktan çıkaran da öyle bir tercihtir işte.

http://www.milliyet.com.tr/Default.aspx?aType=YazarDetay&ArticleID=513997&ver=11