Juventus/Fenerbahçe iskeleti

Dün gece, maç öncesi organizasyon harika. 500’üncü ulusal maçımızda milli takım efsanelerinin tribünde yer alması fikri nefis. Zaten çok az sayıda bulunabilen hazırlık maçı fırsatının FIFA sıralamasının 22’ncisi Danimarka ile değerlendirilmesi de doğru karar. Çünkü bu hazırlık maçları FIFA sıralamasını, dolayısıyla Dünya Kupası eleme torbalarındaki yerimizi etkiliyor. Rakip ne kadar iyi olursa, hazırlık maçında alınacak puanın tesiri o denli fazla oluyor.

500’üncü milli maçın en büyük kazancı şüphesiz Onur… Zaten dünya çapında bir kalecimiz (Volkan) var, sırası gelince ondan formayı teslim alacak dünya çapında bir alternatifimiz olması da mutluluk verici. Defansın göbeğinde Ömer’in (sanırım kırık burnuyla ilgili sorunları nedeniyle) olmayışında görev Fenerbahçe savunma grubuna verilmiş, bence çok da iyi yapılmış. Euro 2012’nin en iyilerinden İtalya, Juventus’un etrafında kurulmuş bir ekipti. Rusya Zenit’in, Ukrayna Dinamo Kiev’in iskeletini benimsemişlerdi. Eğer ülke futbolunun harika bir jenerasyonu yoksa, başarılı kulüp uyumlarından faydalanmaktan daha doğal bir şey yok. Abdullah Hoca’nın elinde şu an yararlanabileceği iki uyumlu grup var: Birinden, Fenerbahçe savunma grubundan faydalanıyor, çok da doğru yapıyor. Ama ikincisinden, yani Trabzon’da başlayıp Galatasaray’da devam eden Selçuk-Umut-Burak (+hatta Arda) telepatisinden şu ana kadar faydalandığını pek söyleyemeyiz, umudumuz Mart’ta…

Dün aşırı heyecanı nedeniyle bir penaltıya neden olsa da Selçuk’un ikinci yarıda milli takım orta sahasına işlerlik kazandırdığını söyleyebiliriz rahatlıkla. İkinci devrede bizi hareketlendiren şeyin 4-4-2’den 4-2-3-1’e dönüş olduğunu düşünmüyorum; zaten Alper’in (pek alışık olmadığı) santrfor arkasında başarılı olduğunu da söylemek güç. Yine de gerek Onur’un uzun bir aradan sonra 11’de başlaması, gerek Alper ve Kerim’in ilk kez milli olmaları, gerekse Soner’in ulusal formaya dönüşü gelecek adına umut verici.