Galatasaray bildiğiniz gibi

Müsabakanın ismi büyüktü ama İzmir’de gecenin 10’una inat yükseklikteki sıcaklık ve nem değerleri kaliteli bir maç olmasına izin vermedi. Hem Galatasaray hem de Lazio ideal kadrolarıyla mücadele ettiler, pozisyonlardan sonra her iki hocanın yüz ifadelerine baktığınızda resmi bir maçmışçasına kazanmayı istediklerini de görebiliyordunuz. Temposuz 90 dakikanın sonunda gülense, geçen yılki oturmuş düzenini sürdüren Galatasaray oldu.

Terim şampiyon kadrosunu (eksik Melo’nun yerine Hamit ve Necati/Burak tercihi hariç) bozmadı, ilk on birde çıkan 9 eskisi de geçen sezonun devamı gibi uyumlu oynadılar. Engin yüksek isteğiyle Melo’nun formasını kapma uğraşında. Terim ikinci yarıda Melo’nun yerinde Hamit’i de denedi ama eski Real Madridli adaptasyon sürecini aşamamış gözüküyor. Semih-Ujfa uyumuna bakılırsa Dany de düzenli oynamak için bir sezon daha (yani Ujfa’nın normal kontratının bitmesini) bekleyecek. Umut, tahmin ettiğim gibi Elmander’in ikamesi olarak transfer edilmiş, çünkü İsveçli’nin yaptığı “defansif santrfor” vazifesini üstlenebilecek en uygun yerli o… Umut’un 11’e girmek için bir şansı da sağ açık pozisyonu. Çünkü milli takımın Finlandiya ve Portekiz maçlarındaki sağ açık performansı Terim’e de bir alternatif kart sunabilir. Amrabat’ınsa Olimpiyat dönüşü işi zor olacak zira her geçen gün gelişen Emre bu yıl skor yapmaya da daha yatkın oynuyor.

Galatasaray genel olarak bildiğiniz gibi aslında, geçen yıla göre değişen/gelişen hanesine yazabileceğimizse iki konu var: Birincisi, sarı-kırmızılılar bu yıl savunmadan daha güvenli çıkıyorlar. Hiç kimse uzun vurmak istemiyor, hatta bu düşünce iki kez (Ujfalusi ve Emre’nin top kayıplarıyla) karşı pozisyona da neden oldu.

Terim’in takımında bir diğer değişen konuysa uzaktan şut tercihlerinin artması. Selçuk zaten vuruyordu, şimdi Hamit de şut tercihleri arasına girdi. Üstüne üstlük özgüveni artan Emre de vurmaya, hem de iyi vurmaya başladı. Şut seçeneklerinin bu denli artması, sıkışan maçlarda Terim’in eline bir B planı şansı verebilir.