En az savaşan takım biziz

Hırvat kamuoyu takımlarının çok yetenekli olduğunu biliyor ama Dinamo Zagreb lobisiyle milli takımın başına geçmiş Caciç’e güvenmiyorlardı. İlk maç itibariyle Caciç’in kendisine güvenmeyenleri mahcup ettiğini söyleyebiliriz rahatlıkla. Merkezde Badelj tercihiyle geçirgenlik sorununu çözdü, sağ açıkta da Pjasa’yı kullanmayarak kalabalık-mücadeleci bir orta saha kurdu. Hırvatlar dün öğleden sonra hücumdan savunmaya geçişte bir Klopp ya da bir Heynckes takımı gibiydiler kesinlikle. Bu kadar yetenekli bir takımın bu kadar çok serseri top kazanması takdire şayan. Eğer bir maçta her 10 sahipsiz topun 7’sini bir taraf kazanıyorsa diğer tarafın galip gelme şansı mucizelere kalıyor zaten.

Peki bizim takımın bu kadar çok orta saha özellikli oyuncuyla bu kadar az top kazanmasını nasıl açıklamalı? Bizde Arda general, Oğuzhan general, Hakan general. Orada asker özellikli Mehmet’imiz olabilirdi ama onu da anlamsızca stoperde kullanarak yok ettik. Ayrıca Hakan’ı kenarda kullandığımıza göre turnuvaya niye 5 çizgi adamıyla (Hakan, Arda, Volkan, Emre ve Olcay’la) gittik? Buradaki Olcay ekstrası yüzünden kadroda olması gereken ön libero alternatifi yok. Ozan’ın kilo fazlası var ama kadroda onun yerine koyacak ön libero yok! Kadro mühendisliği ancak bu kadar yanlış yapılabilirdi herhalde.

İspanya’ya karşı şansımız olması için Mehmet ön liberoya kaymalı. Bir miktar serseri top kazanılmalı. Turnuvada şu ana kadar eksik savaşan tek bir takım yok, en düşük mücadele eden ekibin Türkiye olması kabul edilebilecek bir şey değil.

Maçın adamı

Badelj, merkezde kazandığı toplarla Topal’ı anımsattı. Bizde olan ama orda kullanmadığımız Topal’ı!

Maçın kırılma anı

Cenk, kart görene kadar hava toplarında bizi ayakta tutmuştu. Onun çekingenliği gardı düşürdü.