Emre intiharı

Fenerbahçe’nin ilk 19 haftada sadece 31 puanda kalmasında iki ana etken rol oynamıştı: Birincisi, maçlara Kadıköy’de dahi tempolu başlanamıyor, Fenerbahçe saldırmayınca/ısırmayınca ilk goller de genelde rakiplerden geliyordu. Dün 20’nci maçta 13’üncü kez F.Bahçe 1-0 geriye düştü ama Eneramo’nun ilk golüne kadarki görüntüye bakıldığında Fenerbahçe’nin ilk 19 haftaya göre çok daha arzulu başladığını söylemek mümkün.

Sarı-Lacivertliler’in ilk 19 maçtaki bir büyük sorunu da “Sow yalnızlığı” idi. Senegalli santrforun olağanüstü formuna rağmen gol bölgelerinde hep yalnız kalması, hem pozisyon hem de skor kısırlığına neden olmuştu Fenerbahçe’de. Dün o konuda da atılan ufak adımlar var: İleri üçlüde üç santrforun olması, onların her birinin ceza alanına (Caner’den veya M.Topuz’dan) birkaç yüz adım fazla atması, Sow’un yalnızlığına/her an iki stoperle boğuşmasına ve bir röveşata mecburiyeti oluşmasına çare olacak gibi. Webo her maç gol atmasa bile Sow’un yanını kalabalıklaştırarak faydalı olacak sanki…

Fenerbahçe’de işlerin düzelir gibi gözüktüğü bir günde 3 puan kaybının nedeniniyse sadece Volkan’la Kuyt’ın formsuzluğunda değil, duran toplardaki etkisizlikte de aramak gerek: Bugün penaltıcı tercihinin (soğukkanlı Sow varken) Kuyt yönünde yapılması eleştirilebilir ama Hollandalı, Liverpool’un da Gerrard’dan sonra ikinci penaltıcısıydı. Yani bu tercihin kabul edilebilir bir tarafı var. Bence dün skora penaltı kadar tesir eden ikinci duran top tercihi, Fenerbahçe’nin sağdan Emre ile kullandığı kornerlerdi. Sezon ortası gelen Emre’ye dün 8 korner kullandırmak intihar gibiydi! Emre kollarını kaldırıyor, Borjan’ın da kafası çalıştığı için penaltı noktası üstüne şişirileceğini bildiği topu rahatlıkla alıyor. Emre sağ elini göğsüne koyuyor, Ziya Gökhan’la birlikte ön direğe koşup milli futbolcuyu etkisiz hale getiriyor. Fenerbahçe tam 17 korner kullandığı günde sadece son 15 dakikadaki köşe atışlarında etkili olduysa bunun nedenini çok uzakta aramamak gerek.