Donetsk'te 7 Kievli

Turnuvaya 20 maçlık namağlup seriyle gelen Fransa’nın ilk müsabakada İngiltere önünde üst düzey bir performans göstermesi bekleniyordu. Olmadı. Sahada yürüyen İngilizler’e uydular, hayal kırıklığına neden oldular.
İlk maçta binlerce acabayı sırtına yüklenen Blanc, ikinci maçta neden bu takımın başına getirildiğini gösterdi. İlk 11’de sahaya sürdüğü Menez, Fransa’nın bütün gol pozisyonlarını üretti. Ukrayna’nın aksak solunu felç etti. İsveç önünde kötü sinyaller veren sol bek Selin, Menez karşısında dağıldı. İlk golde kollarını bağlayıp yediği çalımdaki acemilik gözden kaçmadı. İkinci golde de yine onun kanadının arızası var.
Blanc’ın bir diğer tercihi Clichy de Ukrayna’nın ofansif gücüne merhem olacak bir performans gösterdi. İlk maçta çok etkili oynayan (Şeva’nın ilk golünün de asistini yapan) Yarmolenko, çabuk Clichy ile baş edemedi; Hüsyev’le İsveç önünde kurdukları güzel ofans birlikteliği Fransa’yı çözemedi.
Blokhin içinse benzer cümleleri kurmak zor. Herkes (ilk maçın etkisizi) Voronin’in başlamayacağını tahmin ediyordu, Blokhin ona ekstra bir devre sabretti. Jaja ile Metalist’te gösterdikleri harika uyumla hatırladığımız Deviç ikinci yarıda Ukrayna’nın her şeyiydi, acaba bir 90 dakika oynamayı hak etmiyordu muydu diye düşündü herkes… Ayrıca ilk maçta Kiev’de ekstra performans gösteren Dinamolular’ın ikinci müsabakada Donetsk’te aynı oyunu oynayabildiklerini söylemek mümkün değil. Bu sahada sayısız zafer kazanan Şahtarlılar yedek kulübesinden sahadaki 7 Dinamolu’yu izlerken ne düşündüler merak ediyorum doğrusu.

Gece maçındaki hocalarsa maçı kazanmak için ellerinden geleni yaptılar ama sonuca kaliteli oyuncuları olan Hodgson gitti. Hosgson’ın İsveç’in hava topu sorununa çözüm olarak Carroll hamlesi de, 60’ta yaptığı Walcott hamlesi de harika. Hamren’in hızlı Walcott’ın başlarına açacağı işleri düşünerek yaptığı Lüstig/Granqvist müdahalesi de doğru. Ama futbol tahtada değil sahada oynandığı için, sonucu belirleyen de futbolcular, daha doğrusu bir futbolcu, Walcott oldu.