Cumartesi

Televizyonda zaten sadece spor müsabakalarını izleyebiliyorum; itiraf etmek gerekirse 20’li yaşlarımdan sonra o da zor gelmeye başladı, iki saati bulan maç süresinin çok uzun olduğunu düşünüyorum çünkü… Yıllardır dvd cihazına 20 dakikalık dizileri koyup izlemeye çok alıştım, artık bir filmin kapağında 98 dakika olduğunu görünce genelde sonuna kadar seyredecek sabrı kendimde bulamıyorum. Ama pazartesi günü 127 dakikalık Alex basın toplantısını sanırım televizyon başındaki herkes gibi ben de nefesimi tutarak izledim. Alex’in hitabet kabiliyetine, zekâsına ve dürüstlüğüne hayran kaldım. Ve sonunda şunu düşündüm: Alex golleriyle, asistleriyle, oyunuyla Türk futboluna olağanüstü hizmetler yaptı; ama Brezilyalı efsane ülkeye en büyük hizmetini 8 Ekim 2012’ye saklamış.

Spor adamı Alex
O gün Marriott Otel’de o masada oturan sadece bir futbolcu değildi, aynı zamanda bir vatandaştı, bir spor adamıydı; yaşadığı ülke hakkında düşünen/kafa yoran ve fikir üreten bir bireydi. Türk medyasıyla ilgili yaptığı “Burada haberlere imza atılmıyor” teşhisi harikaydı mesela… Malumunuz geçenlerde 20 büyük gazetenin yöneticileri buluştu ve haberlerinin televizyonlarda/internette kullanılmaması yönünde ortak tavır koydu. Haklılıklarını/haksızlıklarını tartışmıyorum; ama aynı 20 gazete yöneticisinin Alex’in bu haklı teşhisinden sonra utanıp utanmadıklarını, birbirlerini arayıp imza konusunda ortak bir karar alıp almayacaklarını merak ediyorum doğrusu…

Yaşayan efsanenin Fenerbahçe-Beşiktaş maçı öncesi stada Alex maskelerinin sokulmamasıyla ilgili yaptığı yorum da derslikti: “Demokratik ülkelerde böyle şeyler olmaz. İster beni desteklesinler, ister protesto etsinler; stada sokmak istedikleri şey bir suç aleti değilse bu engellenmemeliydi”.

Şimdi bir başka merakım da şu: Alex’i arayan, onun ülkeye yaptığı hizmetlerden duyduğu memnuniyeti her fırsatta dile getiren Başbakan Erdoğan, Brezilyalı’nın bu hizmetini de yakalayabildi mi? Bu demokrasi ayıbıyla ilgili işlem yapılması için İçişleri Bakanı’nı seferber etti mi? Statlar/tribünler kimlerin elinde Sayın Başbakan? Sokak ortasında bunu yapabilecek gücü nereden buluyorlar? Kadıköy’ün göbeğinde böyle bir zorbalık yaşanacaksa derbilerde görevli 2-3 bin polisin fonksiyonu ne?

Futbolcu Alex
Tabii şunu da itiraf etmeliyim: Pazartesi günü “spor adamı Alex” beni ne kadar etkilediyse “futbolcu Alex” de bir o kadar hayal kırıklığına uğrattı… Tamam, taraflı tarafsız herkes Alex’e Fenerbahçe’de bir mobbing (yıpratma, itibarsızlaştırma) politikası uygulandığını fark etti. Bir Fenerbahçe yöneticisinin “Alex’in bir hatasını bekleyeceği” haberini göndermesi ne kadar zorlu bir sınavdır, tahayyül edemiyorum doğrusu. Başkanın Alex’e 2 yaşındaki çocuğuyla dikkat çekmeye çalıştığı suçlaması da hiç hoş değil… Aynı şekilde Kocaman’ın medyaya Alex’le görüşeceğini söyleyip, 2 hafta Bolu’da, 2 hafta Avusturya’da bu konuşmayı bir türlü yapmaması da yıpratıcı bir tavır. Alex’in o 28 gecenin hiçbirinde doğru düzgün uyuyamadığına bahse varım…

Ammavelakin… Bütün bu yıpratıcı tavırlara rağmen Alex’in de pazartesi günkü basın toplantısındaki olgunluğunu her zaman gösteremediğini rahatlıkla söyleyebiliriz herhalde. Belli ki Alex’in çevresinde canı sıkkın, morali bozuk olduğunda sıkıntısını paylaşacağı, ona akıl verebilecek/yol gösterebilecek, sakin kalıp antitez üretebilecek arkadaşları yok. Kendisi duygusal, ailesi duygusal, arkadaşları da duygusal…

Çünkü Alex onlarca konuda üzgün ve üzgün olmakta yerde göğe haklıyken; kalkıp “Aykut Kocaman bizim attığımız gollere sevinmedi” gibi garip bir iddiada bulunabiliyorsa bu işte bir yanlışlık var demektir. Evet Aykut Kocaman Alex’i sevmemiş ve onu yıpratmış olabilir; ama 96’daki TS-FB maçındaki kritik golden sonra dahi üzülen rakibini düşünecek kalibrede bir adam için böyle bir suçlamada bulunmak akıl dışı… Evet, Aykut Kocaman Alex’e omuz verememiştir, bu kadar duygusal bir adamı rahatlıkla kazanabilecekken kaybetmiştir. Ama onu takımın attığı gollere sevinmiyor diye eleştirmek Kocaman profilinden habersiz olmak demektir. Bazı adamlar böyledir, duygularını belli etmezler, hatta bazen çok istedikleri halde edemezler. Ben de böyle bir insan olduğum için, çok sevdiğim insanlara, aileme dahi onları çok sevdiğimi hissettiremediğim için çok üzülmüş ama bu sorunumu halledememiş biri olduğum için… Anlıyorum Aykut Kocaman’ı…

Curitibalı Alex
Geçtiğimiz hafta da yarım sayfalık bir Alex yazısı yazmıştım, sizi daha fazla sıkmadan veda etmeliyim artık yaşayan efsaneye…

Sevgili Alex…
Yarın ailenle birlikte Brezilya’ya uçuyorsun.
Cumartesi sabahı başka bir ülkede, başka bir şehirde gözlerini açacaksın dünyaya.
Cumartesi sabahı uyandığın kentte heykelin dikili olmayacak.
Cumartesi sabahı o ülkenin bütün şehirlerinde senin ismin anılmayacak, belki birkaç kent hariç diğerleri senin memlekete döndüğünün farkında bile olmayacak.
Cumartesi sabahı gözünü açtığın ülkede Alex denince istisnasız herkes önünü iliklemeyecek, hatta birçoğu senden değil PSG’li Alex’ten söz edildiğini zannedecekler!
Sevgili Alex…
Cumartesi sabahı sokağa çıktığında iyi futbolcunun tanımı “bir Alex” olmayacak…
Twitter’dan mesajlaştığın şarkıcı arkadaşınla senin golünü değil belki de Neymar’ı, Ronaldinho’yu, Deco’yu konuşacaksınız.
Cumartesi sabahı eşin Dianne yaşadığı şehirde bir milli kahraman muamelesi görmeyecek.
Çocukların için sokaklar sadece bir sempati havuzu olmaktan çıkacak. Onlar da diğer çocukların arasına karışacak, fark edilmeyecekler.
Keşke böyle olmasaydı Alex…
Keşke sana ne yapılırsa yapılsın, ne söylenirse söylensin, sen sadece işini yapsaydın…
Keşke kimseyi kıskançlıkla suçlamasaydın, keşke yedek kulübesinde arkadaşlarının yanında oturabilseydin Alex…
Çünkü Cumartesi sabahı yeni kulübünde belki de 10 maçta 1 değil, 10 maçta 7 kez o yedek kulübesinde oturman gerekecek.
Olsun, biz seni çok sevdik Alex.
Bu cumartesi olmadı ama yollarımız başka cumartesilerde kesişir, eminiz…
…
Bakışların gittiğin yerden uzak,
Yoksa gelirdim;
“Sensiz anlamsızlığımı anladım, dön vesaire” demek için…
Bugün burda cumartesi,
Bugün orda da cumartesi mi?
Sen de bizi, “bizim kadar” özledin mi?
(Dizelerin sahibi canım kardeşim Feridun Düzağaç’a hürmetle)