Advocaat, Aragones’in yeni versiyonu gibi

Fenerbahçe’yi 2008-2009 sezonunda çalıştırmış merhum Aragones, İspanya’da 8 ayrı takımda 13 defa görev yapmış, 34 yıl boyunca Avrupa’nın en büyük futbol liglerinden birinde neredeyse aralıksız çalışmış, son derece saygıdeğer bir hoca idi. İspanyol milli takım tarihinin 38 galibiyetle o günkü rekortmeni ve bu ülkeyi bir büyük şampiyonada finale taşımış yalnızca üçüncü teknik adamdı.

Ancak İspanya’da çok sevilmiyordu… Euro 2008’in şampiyonu olduğu halde sevilmiyordu hem de. Nedeniyse basit: 2006 Dünya Kupası’nda zayıf Tunus’a karşı da, dev Fransa’ya karşı da takımın dizilişi aynıydı: 4-3-3. Üstelik o günlerde elinde belki de dünyanın en iyi iki santraforu Villa ve Torres aynı anda olduğu halde. Bu ikili, 2008’de Raul’ü evde bıraktıracak kadar iyi oldukları halde.

Bu tutuculuk size bir yerlerden tanıdık gelmiştir sanırım. Fenerbahçe’nin bu yılki teknik direktörü Advocaat, Aragones’in Türkiye’de çalıştığı dönemle hemen hemen aynı yaşta. Ve o da Türkiye’ye gelir gelmez inandığı dizilişin 4-3-3 olduğunu beyan etti; şu ana kadar da 4-3-3 veya onun varyantları sayılabilecek 4-2-3-1 ve 4-1-4-1’i kullandı sadece. Ben herhangi bir dizilişin bir diğerinden üstün olduğunu düşünenlerden değilim, esas işin en iyi 11 oyuncuyu bir şekilde sahaya çıkarmak sayılması gerektiğini savunurum hep. Elinizde dört iyi santrafor varsa 4-4-2, beş iyi stoper varsa 3-4-3 tercih edebilirsiniz pekala. Aslolan elinizdeki malzemedir çünkü.

***

Merhum Aragones, 2006 Dünya Kupası’nda İspanyol basını tarafından tek bir oyun anlayışı olmakla, bir B planı üretmemekle, Raul’u kanatta oynatmanın yanlışlığıyla eleştiriliyor. Ayrıca o sıralarda dünyanın en iyi futbolcularından biri olan David Villa’yı finallerdeki 4 maçın üçünde 55’te oyundan çıkarıyor. Villa’yı son yarım saatte oyundan alma alışkanlığını Avrupa Şampiyonası elemelerinin ilk maçında zayıf Liechtenstein’a karşı bile sürdürünce alaycı eleştirilere maruz kalıyor hatta. Yine de vazgeçmiyor: Euro 2008’deki ilk 4 maçın tamamında 60’ıncı dakikada kancayı bu kez Iniesta’ya atıyor. Evet, dört maçın hepsinde. Evet, bildiğimiz Iniesta’ya!
“El Sabio” (Bilge adam) Aragones, Reuters yorumcusu Simon Baskett tarafından şöyle savunuluyor o günlerde: “Büyük bir taktisyen değil, ama bir baba şefkatiyle her oyuncudan en yüksek verimi alabiliyor”. Fenerbahçe’nin bugünkü teknik direktörü Advocaat için de İngilizler bunu söylüyorlar, Sunderland’de oyuncularla dost olarak kümede kalmayı başardılar diyor meslektaşlarımız. Ancak Advocaat’ın ben bu konuda Fenerbahçe’de çok başarılı olduğunu hissetmiyorum sanki. Odesa’daki Zorya maçı bittikten sonra bazı oyuncuların Fenerbahçe’de oynamak için yetersiz olduklarını iddia etmişti Hollandalı teknik adam. Ve o günden sonra Salih’i sağlıklı olduğu halde uzun süre 18’e almadı. Aatif’a ve Stoch’a futbolu unutturacak ve ayakları birbirine dolaşacak kadar az şans verdi. Alper’i orta sahada kullanmayı hiç düşünmedi.
Evet gerçekten de bazı oyuncuların bazı açılardan yetersiz olduğu konusunda haklıdır Advocaat. Ama 68 yaşında bilge bir teknik adamın görevleri arasında, yetersizi yeterli kılmak da yok mudur sahi? Salih’ten bu kadar kolay vazgeçilebilir mi? Geliştirilemez mi genç oyuncu, eksiği neyse öğretilemez mi?

***

Aragones’in 2009 Mayıs’ında Fenerbahçe’den ayrılışı çok üzmüştü beni. Çünkü Türkiye’ye gelen bu denli değerli hocaların böyle başarısız olması, bir sonraki gelecek teknik adamı da derinden etkileyecekti şüphesiz. Şimdi benzer bir kaderi Advocaat’ın da yaşaması ihtimalinden korkuyorum doğrusu. “Benden iyisini bulursanız, hemen bugün gidebilirim” ya da “Ben kendim için değil, Fenerbahçe için buradayım” gibi yukarıdan ifadeler, Advocaat’ın zihinsel olarak yıprandığının ispatı. Acaba Fenerbahçe sisteme İngilizce bilen bir yerli sportif direktör sokup, bir tür denge modeli mi oluştursa? O yolla Hollandalı’ya yardımcı mı olsa? Ne dersiniz, ikinci bir Aragones vakası yaşanacak gibi gelmiyor mu size de?