Sneijder gitsin istiyorlar!

Türk Telekom Arena’da Galatasaray-Trabzon maçı başlamadan önce ev sahibinin 19, misafir ekibin 12 puanı vardı. Ama geçen hafta Bonnevay sürprizsiz, normal bir kadroyla çıkınca Trabzon’un neler yapabileceğini herkes Konyaspor önünde gördü. Galatasaray’ı da yenerlerse zirve yarışına tutunacakları, sarı-kırmızılıları da derin bir şekilde yaralayacakları aşikardı.

Yani aslında bu maç bir bakıma, iki kulüp için de hedef belirleme müsabakası gibiydi. Prandelli, bu maçı kaybederse sadece kendini yaralamayacak, şampiyonluk yarışına Yanal’ı da sokacaktı. Ki soktu da… Peki bu denli kritik bir maçta, Prandelli’ye rotasyon yaptıracak, takımın açık ara en iyisi Sneijder’ı da bu döngüye sokturacak duygu ne olabilir? Doğrusu artık benim aklıma, sportif/saha içi nedenler gelmiyor!

Galatasaray’ın şu anda oyunculara ödediği net maaş toplamının 45 milyon euroyu bulduğu yazılıyor. Bu rakama maç başı bedelleri ve primler dahil değil. Örneğin Selçuk ve Burak’ın yıllık net maaşları 2 milyon 750 bin euro. Sezonda 40 müsabakada dakika alsalar, bu rakam 3 milyon 750 bin euroya tamamlanıyor. Yani iki oyuncunun yıllık maaş toplamı 7,5 milyon euro. Eski parayla yaklaşık 20 trilyon lira.

Bu maaşların ne kadar astronomik olduğunu anlamak için bir de gelir kalemlerine bakmak gerek: Galatasaray, Fenerbahçe, Beşiktaş gibi bir kulübün bir sezonda ortalama alacağı galibiyet sayısı 20 civarında. Ve Digiturk, bir galibiyete yayın havuzundan 1 milyon lira ödüyor. Yani bir İstanbul büyüğünün bütün bir sezonda kazandığı galibiyetler karşılığı havuzdan aldığı pay 20 milyon lira. Bu rakam sadece Selçuk ve Burak’ın maaş toplamına eşit!

Galaatasaray’ın bir önceki yönetimi, gelir-gider dengesini bu denli bozunca; yeni yönetim de gerek maaşları düşürerek, gerekse markette para edecek oyuncularını satarak darboğazdan çıkmaya çalışıyor. Ve belli ki birileri bu darboğazdan çıkış yolunun Sneijder’ı satmak olduğunu fısıldamış hocaya. O da Sneijder’ı sıradanlaştırarak oyuncunun Premier Lig’in veya Serie A’nın yolunu tutmasını bekliyor.

Oysa Galatasaray’ın geçen sezon da, bu sezon da en iyisi Sneijder. Geçen yıl Juventus’a attığı golle Şampiyonlar Ligi son 16’sını, Bursa ve Eskişehir’i yıkarak Türkiye Kupası’nı getirmiş. Ligde de derbi golleriyle yeni Şampiyonlar Ligi biletini kazandırmış Sneijder. Yeni Şampiyonlar Ligi biletinin Galatasaray kasasına direkt katkısı 15 milyon euro. Yani Sneijder’in 3 yıllık maaşından fazlası. Eğer Galatasaray’ın yeni yönetiminin terazisi hakkaniyetli olsa, ölçüleri adil olsa, gönderilmeye çalışılan Sneijder değil, Selçuk, Burak gibi düşük performanslılar olurdu.

Ama gönderilmek istenen belli ki Sneijder… Ne yazık ki Sneijder. Ne acı ki Sneijder…

***********

Ayrılmaz dörtlü: Ekmek, peynir, zeytin!

Bir takımda huzuru temin etmenin yolu adalet. Yani iyi performansın karşılığı forma, kötü performansın karşılığının kulübe olması. Galatasaray’da uzun süreli kötüler var, ama formayı onlar hiç çıkarmıyorlar. Selçuk bir buçuk yıldır görünmez adam. Burak olağanüstü bir düşüşte. Olcan’ın Trabzon günlerinden eser yok, üstelik kilo da almış. Ama Umut Gündoğan, Furkan Özçal, Sinan Gümüş gibi alternatifler maçları evden izliyorlar. İsimleri bile unutuldu artık…

Prandelli’ye göre Galatasaray’da herkes eşit, ama maalesef bazıları daha eşit… Geçtiğimiz hafta içinde magazin sayfalarını süsleyen fotoğrafları görmüşsünüzdür: Galatasaray’ın 4 yerlisi, Selçuk-Burak-Olcan ve Yekta, Yıldız Tilbe’yi dinlemeye gitmişler. Tilbe, sosyal medya sayfasından milli futbolcularla fotoğraflarını paylaşmış, ve altına şu notu düşmüş: “Sağımdaki mi Selçuk, yoksa solumdaki mi?”

Doğrusu artık biz de bilmiyoruz bunu Sayın Tilbe… O yanınızdaki Selçuk mu, yoksa iki yıl önce onun yerine geçen ikizi mi, doğrusu biz de ciddi şüphe duymaya başladık.

Bu arada Tilbe’nin dört futbolcuyla çektirdiği fotoğraftan bir sonraki tweeti de ironik: “Ayrılmaz dörtlü: Ekmek, peynir, zeytin”

*******************

Teşekkürler Halilhodzic…

Trabzonspor bu galibiyetin sinyallerini geçtiğimiz hafta vermişti kesinlikle… Halilhodzic’in görevi bırakmasıyla bir haftalığına Karadeniz ekibini yöneten Jacky Bonnevay, herkesin aklından geçirdiklerini yapınca, sürpriz denemeyince, Trabzon’un ayarları zaten oturmuştu.

Bosingwa sağ bekte, gerçek stoperler stoperde, gerçek orta sahalar orta sahada, Constant, Mehmet Ekici, Özer, Cardozo, Yusuf gibi yeteneklilerin hepsi birden on birde olunca Trabzon’u izlemeye doyamamıştık geçtiğimiz hafta.

Yanal çok akıllı bir teknik adam… Konya maçında işleyen düzeni bozmadı. Sakatlıktan dönen Musa ve cezalı Belkalem mecburiyetleri dışında ayarlarla hiç oynamadı, Trabzon da Galatasaray önünde Konya müsabakasına kaldığı yeriden devam etti zaten. Bu ayarlara herhangi bir sakatlık, ceza zevali gelmezse, Trabzon seri galibiyetlere de devam edecek güçte.

Ama bu noktada, bu galibiyeti alan Yanal ve geçen haftaki ayarları oturtan Bonnevay’in yanında transfer başarısı için Halilhodzic’e de teşekkür etmek gerek. Trabzon’u 8 yabancısı var ve 8’de 8 isabetle oynuyorlar. Medjani ve Belkalem, Halilhodzic’in milli takımdan talebeleri… Constant, Fransa doğumlu Gineli. Yatabare, Fransa doğumlu Malili. Abdülmecid Waris, Ganalı. Beşi de, Halilhodzic’in uzmanlık alanı olan Afrika kökenli futbolcular… Yani tüm bu yabancılar belli ki Boşnak Hoca’nın radarı ile, yardımı ile Trabzon’a getirildiler. Ve kadroya ciddi bir zenginlik kattılar.

Halilhodzic belki takıma rotasyon kabiliyeti kazandırma adına bazı şeyleri abarttı. Belki hırçındı. Ve belki hafızası da zayıftı! Ama iyi transfer yaptı. Bu oyunculara iyi kondisyon yükledi. Hemen hepsini oynayabilecek gibi hazır tuttu. Ve Yanal’a hazır bir grup teslim etti.

O yüzden şimdi bir teşekkür de Halilhodzic’e etmek gerek sanırım.